اوتیسم آسپرگر (Asperger Syndrome) نوعی اوتیسم است که از طریق مشکلات رفتاری مختلف بروز می کند و نشانه بارز آن عدم علاقه به تماس‌های اجتماعی یا دوری از موقعیت‌های اجتماعی مشخص می‌شود. افراد درگیر این سندرم اغلب در درک احساسات و عواطف دیگران را دشوار می دانند و در این امر مشکلات زیادی دارند. تبعیض و انزوای اجتماعی معمولاً نتیجه آن است. اوتیسم آسپرگر را نمی توان به طور کامل درمان کرد، بنابراین افراد مبتلا برای مادام العمر ناتوان می شوند.

اوتیسم انواع مختلفی دارد. این اختلال تاثیر بسیار زیادی بر رشد دارد و این تاثیر در طیف های مختلف بروز پیدا می کند. اساساً سه دسته اوتیسم وجود دارد:

اوتیسم در اوایل دوران کودکی
سندرم آسپرگر
اوتیسم غیر معمول
که در ادامه به توضیح سندرم آسپرگر پرداخته شده است. نظرات و سوالات خود را در قسمت کامنت با ما در میان بگذارید.

اوتیسم آسپرگر

اوتیسم آسپرگر چیست؟
اوتیسم آسپرگر اختلال مادرزادی از گروه اختلالات طیف اوتیسم است. این اختلال در اولین نشانه ها خود را به صورت مشکل اجتماعی، اختلالات ارتباطی و رفتارهای تکراری نشان می دهد.

تفاوت اوتیسم آسپرگر با سایر انواع اوتیسم در موارد زیر دیده می شود:

این نوع اوتیسم اغلب پس از سال سوم زندگی قابل مشاهده است.
تاخیر در رشد زبان مشاهده نمی شود.
تاخیر در رشد شناختی مشاهده نمی شود.
هوش فرد بالاتر از حد متوسط ​​افراد مبتلا به اوتیسم است.
تاخیر در رشد حرکتی دیده می شود.
روی محتوای خاصی (مانند قطار، رایانه یا شخصیت های مورد علاقه) تمرکز می کنند.
در مرکز مشاوره ستاره ایرانیان افراد مبتلا به اختلال آسپرگر مهارت های اجتماعی و ارتباطی با درمان های تضمینی انجام می شود با این روش های به روز دنیا کودکان یاد می گیرند که چگونه با استفاده از تمرینات مختلف با احساسات خود کنار بیایند. به این منظور می توانید با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

علل
اوتیسم آسپرگر ریشه در ناهنجاری های رشدی مغز دارد. عوامل که باعث ایجاد این مشکل می شوند شامل موارد زیر است:

سن بالا والدین
عفونت مادر در دوران بارداری
مصرف دارو در دوران بارداری
علائم
علائم سندرم آسپرگر در هر کودک کمی متفاوت است زیرا شدت و درصد اختلال رشد در کودکان یکسان نیست. علائم اوتیسم آسپرگر شامل موارد زیر است:

علائم در دوران کودکی:
مشکل در تماس چشمی: کودکان مبتلا به این اختلال در برقراری تماس چشمی مشکل دارند. علاوه بر این نمی توانند حالات چهره و احساسات افراد دیگر را درک کنند.

حافظه عالی
مشکل در زبان و بیان
علاقه مند به یک روتین مشخص
رفتار نامناسب به دلیل ناامیدی و اضطراب و افسردگی
علائم سندرم آسپرگر در نوجوانی :
عدم علاقه یا تمایل به تعامل با پسران و دختران هم سن و سال خود، اگرچه ممکن است تسلط بهتری بر قوانین اساسی اجتماعی وجود داشته باشد.

عدم تعامل اجتماعی: دوست یابی و رفتارهای اجتماعی برای کودکان مبتلا به این اختلال امری بسیار سخت است.
روال های مشخص
استفاده از زبان به صورت کاملا سطحی
ناتوانی در تشخیص کنایه و طعنه: ممکن است با آن ها شوخی کنید ولی افراد مبتلا به این اختلال متوجه شوخی نمی شوند.
مشکلات کم فیزیکی و ناتوانی
عدم بلوغ عاطفی
احساس عدم درک و تنهایی
داشتن آداب و رسومی که از تغییر آن به شدت امتناع می ورزند، مانند یک روال بسیار سفت و سخت قبل از خواب یا قبل از ورزش
اضطراب، استرس و افسردگی
وسواس
مشکلات تحصیلی

منبع:کانون مشاوران ایران-اوتیسم آسپرگر

بیماری اوتیسم عبارتی پزشکی است که به اختلالات مختلف در زمینه رشدی اشاره دارد. کودکان مبتلا به اوتیسم مشکلات زیاد و جدی را در زمینه ارتباطات اجتماعی و بیان دارند، البته اوتیسم در درجه های مختلف دیده می شود که در ادامه به آن می پردازیم.

بسیاری از کودکان مبتلا به این اختلال علایق کلیشه ای دارند (برای مثال به یک رشته یا فعالیت تکراری علاقه شدیدی دارند و آن کار را مدام تکرار می کنند). البته باید توجه داشته باشید که این ویژگی ها در تمام کودکان یکسان نیستند و هر فردی با شدت متفاوتی این علائم را نشان می دهد.

از نظر جنسیت پسران بسیار بیشتر از دختران در خطر ابتلا به اختلال اوتیسم قرار دارند به صورتی که آمار پسران مبتلا به این بیماری سه تا چهار برابر دختران می باشد. استعدادهای ذهنی این افراد نیز متفاوت است: آن ها هوش طبیعی با توانایی های شگفت انگیزی در زمینه های خاص (استعداد فردی) مانند ریاضیات، موسیقی دارند.

بیماری اوتیسم
بیماری اوتیسم یک اختلال شایع در دوران کودکی است که در بسیاری از کودکان جهان وجود داشته و در اصطلاح به آن در خود ماندگی نیز گفته می شود. کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم همانطوری که از اصطلاح آن پیدا است نمی توانند به خوبی با محیط اطراف ارتباط برقرار کنند.

بیماری اوتیسم معمولا از قبل از سن سه سالگی بروز پیدا می کند و گرچه در سنین و دوران مختلف میزان اثر آن بر بدن و ذهن کودک متفاوت می باشد اما به هر حال تاثیرات بد آن باعث اختلال در برقراری ارتباط کودک اوتیسمی با دیگران می شود. تعداد کودکانی که به بیماری اوتیسم گرفتار هستند روز به روز در جهان در حال افزایش است و ایران نیز از این قاعده مستثنی نمی باشد.

خبر خوش این است که مغز کودک اوتیسمی می تواند از طریق تمرین تغییر کند، با کمک دستگاه های نوروتراپیمی توانید مغز کودک اوتیسمی خود را در جهت مطلوب تغییر دهید، به این منظور می توانید با مرکز مشاوره ستاره ایرانیان با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

بیماری اوتیسم

بیماری اوتیسم چیست و چه علائمی دارد
علائم اوتیسم چیست؟ اوتیسم علائم متفاوتی دارد اما به سه ویژگی بارز نشان داده می شود که در ادامه به آن ها پرداخته شده است:
۱.اختلال در تعامل اجتماعی
کودکان مبتلا به اوتیسم نمی توانند مانند کودکان دیگر احساسات را درک کنند و اغلب والدین از همدلی آن ها تعجب می کنند این امر باعث می شود که کودک در ایجاد روابط با کودکان دیگر یا والدین مشکل داشته باشند. این کودکان معمولاً از تماس چشمی به شدت اجتناب می کنند و حالت چهره کمی را نشان می دهند به طور مثال ممکن است بسیار کم لبخند بزنند یا شاهد خنده از ته دل آن ها باشیم. کودکان مبتلا به اوتیسم ارتباط کمی با همسالان خود داشته و اغلب ترجیح می دهند تنها بازی کنند و در تقلید از کودکان دیگر مشکل دارند.

۲. اختلال در ارتباط و زبان
یکی از ویژگی های بارز در کودکان اوتیسم اختلال در زبان و ارتباط است که در مورد قبلی هم کمی به آن اشاره کردیم، متاسفانه تکلم در ودکان اوتیسم گاهی اصلا رشد نمی کند یا به شدت تاخیر دارد و لحن صحبت متفاوتی نیز دارد. علاوه بر این در سنین بالاتر کودک اوتیسم نمی تواند متوجه کنایه و جوک شود و در درک این مسائل نیز مشکل دارد.

۳. رفتارها و علایق تکراری و کلیشه ای
کودکان مبتلا به اوتیسم علاقه بسیار زیادی به تکرار یک رفتار مشخص دارند به طور مثال ممکن است بارها و بارها یک بازی را تکرار کنند به صورتی که والدین را کلافه کند علاوه بر این کودکان اوتیسم نیاز زیادی به یکسانی در محیط خود دارند و معمولاً «ترس از تغییر» دارند و در برابر هرگونه تغییری مقاومت بالایی نشان می دهند. ممکن است عجیب به نظر برسد اما آن ها دوست دارند ساعت ها به تماشای وسایلی مانند ماشین لباسشویی یا چراغ راهنمایی بپردازند.

منبع:کانون مشاوران ایران-بیماری اوتیسم